ودانگا یا وِدانْگهها (تلفظ در سانسکریت: vedāṅga) شش رشته کمکی برای درک و فهم متن وداها برای پیروان هندوئیسم است.. ودانگا (به معنی «دست و پای ودا») چهارمین دسته از متون هندو بهشمار میآیند.
۱۱) کهن ترین بخش وداها چه نام دارد و به چه زبانی است؟ پاسخ: کهنترین بخش وداها «وِداها» که به زبان سانسکریت، که زبان مهاجران آریایی هند بود، سروده شده است. ۱۲) وظایف برهمن ها چه بود؟
در وداها و مهمتر از همه « ریگ ودا » با صورت اولیه هندوئیزم روبرو می شویم. نظام دینی موجود در وداها از زمان شکل گیری تا ادوار بعدی هندوئیزم یعنی عصر « براهمنه ها» و « اوپانیشادها» ، نشان از تحول فکر دینی سرایندگان وداها دارد.
در خلال آن ایام با علوم زمان خود و بالاخص با تعلیمات کتاب مقدس هندوها که به نام "وداها" معروف است آشنا شد. پس از آن در اثر یک انقلاب روحی مدت هفت سال از تخت و تاج و ناز و نعمت کناره گیری کرد و به ...
در وداها، میترا در ایزد آتش اگنی متجلی می شود. تفاوت بین میترای ودایی و میترای اوستایی در این است که میترای ودایی فاقد ویژگی های رزمی است. در وداها ویژگی های رزمی به ایندرای جنگجو تعلق دارد.
چهار مجموعه اصلی از وداها وجود دارد: ریگودا (RegVeda Samhitā)، یا ودای شعرها قدیمیترین آنها بوده [۹] و شامل هزار سرود، خطاب به خداهای ودایی است. تنظیم این اشعار وظیفهٔ کاهنهایی بوده، که حفاظت از آنها را بر عهده داشتند.
داها وداها والله ما خلاها داها وداها أشرف هو مولاها .... حي درب يبرهن مرة أخرى ان أبناءه متميزون اينما حلوا وارتحلوا ، ألف ألف ألف ألف مبروك أشرف شرفت...
وداها، مجموعهای باستانی از متون مقدس هندو که قدمت آن به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد برمیگردد، اولین کسانی بودند که به مودراها بهخصوص مودراهای قدرتمند (دارای انرژی بالا) اشاره کردند.
تملكها الخوف واخذت ترتعش بقوه لم تشعر الا بيد طوقتها من الخلف وشدتها إليه محتضناً أيها بقوه شعرت بدفئه يطوقها وراحه شديده تعتليها ولكنها أبت الأصنياع له واخذت تتحرك محاوله الخروج من بين يده، الا أن محاولاتها بأتت ...
وداها و اوپانیشادها شروتی هستند. پوراناها، رامایانا، مهابهاراتا و بهاگاواد گیتا متن اسمریتی هستند. متون مقدس هندو به شروتی ("آنچه شنیده می شود") و اسمریتی ("آنچه به یاد می آید") تقسیم می شود.
ودانتا یا پایانراه وداها در ابتدا نام دیگر «اوپانیشادها» (از کهنترین متون مینوی آئین هندو هستند که به دوره برهمایی بازمیگردند.)
هندوستان در روزگار ودایی. دورهٔ ودایی بازهٔ زمانیای را گویند که در آن وداها کهنترین اثر مقدس هندوآریاییان سروده شد. پژوهشگران این زمان را از هزارهٔ یکم و دوم پیش از میلاد تا سدهٔ ششم پیش از میلاد میدانند.
وداها دارای چهار بخشند (2) که عبارتند از: ریگ ودا، سامه ودا، یجور ودا و آتهروه ودا؛ «ریگ ودا» به معنای قطعات حمد و ستایش است.
The Vedas are the religious texts which inform the religion of Hinduism (also known as Sanatan Dharma meaning "Eternal Order" or "Eternal Path"). The term veda means "knowledge" in that they are thought to contain the fundamental knowledge relating to the underlying cause of, function of, and personal response to existence.. They are considered …
میترا در وداها (که با نام میترا وارونا نیز شناخته می شود) ایزد عهد و پیمان و خورشید، باروری در شکل باران و محصول خوب، و نگه دارنده ی حقیقت می باشد.
هند بین سه تا چهارهزارسال تاریخ پیوسته زبان وادبیات مقدس دارد و وداها(بیدها)به ویژه کتاب «ریک بید»سندی زنده و جاوید و قدیم ترین آن هاست.
وداها. کلمۀ «ترایی» که غالباً به وداها اطلاق شده نشان می دهد که در آغاز وداها سه گانه بودند و «آتهارواودا» بعدها بدانها پیوسته است.
تا زمان پانینی، قانون پالی و پاتانجلی بود که کانونی شبیه به شکل نهایی وداها به وجود آمد. فهرستهای کاملتر از آثار و مدارس ودایی مانند پراپانچاهرادا در قرون وسطی تدوین شد.
جاء سيدها وداها ♥️♥️♥️. #اكسبلور_explore #fypシ #explore.
وداها، مجموعهای باستانی از متون مقدس هندو که قدمت آن به ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد برمیگردد، اولین کسانی بودند که به مودراها بهخصوص مودراهای قدرتمند (دارای انرژی بالا) اشاره کردند.
در وداها آب بعنوان عنصر اصلی و مادۀالمواد جهان معرفی شده است. همچنین در برخی از سرودهای ودایی، مسئله خلق از عدم نیز مطرح شده است. مسئله آفرینش در وداها قابل تطبیق با کتابها آسمانی دیگر است ...
بدین منظور، به کاوش های لغت شناسی و معناشناسی در باب نظریة مایا پرداخته و با نظر به سرودهای وداها، از جمله دو سرود «آفرینش» و «پروشا»، تلاش در اثبات این مطلب صورت گرفته است.
وداها مهمترین نوشتار موثر در شکل گیری فرهنگ کنونی شبه قاره هند میباشند. سرودهای کتاب ودا در جشنها و مراسم دینی، مراسم ازدواج و نمازهای هندو خوانده میشود. وداها مهمترین کتاب این آئین هستند.
وداها و حماسهها سرودهایی بود که همپای نسلهایی که آنها را میخواندند بزرگ میشدند؛ اینها برای گوش بود، نه چشم. بیخبری ما از سپیدهدم هند از همین بیاعتنایی به خطنویسی ناشی شده است.